پژوهشکده فرهنگ مازندرانی (با رویکرد پایداری فرهنگی)

انسان زمانی که به طبیعت دست انداخت و تغییر را ایجاد کرد ، فرهنگ تولید را به وجود آورد و مفهوم چشم انداز فرهنگی از این تغییر نشات می گیرد."این کلمه به نتایج روابط متقابل این فعالیت های (تاثیر گذار) انسان و چشم انداز ما قبل تاریخ در طول زمان بر می گردد. این تغییرات متناسب با ابزارهایی که محیط در دسترس انسان قرار می دهد شکل می گیرد و تکامل می یابد و در گذشت زمان به فرهنگ بومی و مختص آن اقلیم تبدیل می شود."تنها پدیده ای که دغدغ? هویت دارد ، انسان است. او همیشه به دنبال ابزاری می گردد تا خو را تبیین کند. بدیهی است که تبیین خویشتن به صورت منتزع از سایرین امکان پذیر نیست زیرا انسان به عنوان یک موجود اجتماعی مجبور است گروهی عمل کند و به دلیل نیاز به برقراری ارتباط با سایر افراد ، نمی تواند بدون کمک اطلاعاتی دیگران خود را بیابد و احراز هویت نماید. بر این مبنا دستیابی به هویت شخصی نیز تابع یک فرآیند اجتماعی است. وارد شدن مفهوم اجتماع در عرص? بحث پیرامون هویت خواناخواه ، مفهوم هویت جمعی را نیز مطرح می سازد. فرد با حضور و رشد یافتن در جمع علاوه بر آنکه دارای هویت شخصی می گردد ، با گرفتن عناصر مشترکی که فرهنگ خوانده می شود هویت جمعی می یابد و با مجموع? این مسائل دارای تاریخ مشترک می شود. اهمیت هویت جمعی تا بدان پایه است که اگر فردی در اجتماعی قرار گیرد که نتواند خود را جزئی از آن حساب آورد ، قادر به تثبیت هویت شخصی خود نیست. یکی از دلایل احساس رهاشدگی و مطرود بودن مهاجران در جامعه ای که به آن وارد می شوند ، انقطاع میان هویت شخصی آن ها و هویت جمعی اجتماع است. معماری را می توان یکی از پر اهمیت ترین و تاثیرگدار ترین پخش های فرهنگ یک منطقه دانست. امروزه به دلیل تغییر نیازهای نسل و عدم ارتقاء و به روز رسانی الگوهای فرهنگی به خصوص معماری در راستای این نیاز ها، شاهد عدم استفاده بومیان از این الگوها و نماد ها هستیم. تنها رویکردی که می تواند به حل این مشکل کمک کند ، رویکرد پایداری فرهنگی می باشد. پایداری، به معنای تداوم در امری همچون فعالیت و ایجاد موازنهی پویا میان عوامل موثر فراوان نظیر عوامل طبیعی، اجتماعی، اقتصادی مورد نیاز نوع بشر میباشد. در واقع پایداری در عمل موازنه ای بین ضرورتهای زیست محیطی و نیازهای توسعه است. و پایداری فرهنگی در معماری و هر بخش دیگر از فرهنگ وقتی محقق می شود که بتوان الگوها و نماد های بومی را با استفاده از تکنولوژی روز دنیا به روز رسانی کرد تا هم بتواند نیازهای زندگی نسل امروز را فراهم کند و هم بتواند به تبیین و تعریف انسان بومی کمک کرده باشد.